“In Mexico moeten we de geschiedenis van aardewerk begrijpen om het te kunnen waarderen.”

▲ Enkele stukken van ambachtsvrouw Marcela Calderón Bony. Foto: Cristhian A. Espinosa

Krant La Jornada, dinsdag 17 juni 2025, p. 4

Pottenbakken in Mexico is een volkskunst die doordrenkt is van traditie; voor gemeenschappen is het echter onmogelijk om te concurreren met grote industrieën: soms vereist de markt snelle productie en is massaproductie van aardewerk zeer complex. In verschillende regio's van het land zijn de productiesnelheden seizoensgebonden , legt Marcela Calderón Bony uit, een keramist uit Patamban, Michoacán.

De hedendaagse pottenbakker, die haar techniek leerde in een traditionele kleiwerkplaats, vertelde dat ze voor het eerst met het ambacht in aanraking kwam door observatie. Ze vertelde dat de ambachtslieden in het Purépecha-plateau ondanks de sociale problemen die er bestaan, hun werk in een ongunstig economisch klimaat blijven uitvoeren.

In een interview met La Jornada merkte Marcela Calderón Bony, docent keramiek aan de Nationale School voor Schilderkunst, Beeldhouwkunst en Gravure La Esmeralda, het volgende op: "Mexico is oneindig rijk aan aardewerk, maar de geschiedenis ervan moet beter bekend worden om het ambacht op waarde te schatten. Mensen moeten dan leren waarom het belangrijk is om meer over de cultuur te weten te komen.

Het is essentieel dat deze volkskunst meer gewaardeerd wordt in het land, aangezien veel gemeenschappen deze kennis al jarenlang bewaren en doorgeven. Het is een ambacht dat we overerven, net als de mijne, die door imitatie leerde, van het oppakken van de steen en het maken van de kleitortilla tot het kneden ervan , benadrukte hij.

Mexicaanse pottenbakkers laten niet alleen de volkskunst van een regio zien: ze brengen ook emoties en geschiedenis over via objecten die uit de aarde en het water zijn ontstaan. Zo benadrukken ze hun talent en gevoeligheid voor klei, die honderden culturen heeft voortgebracht die zich onderscheiden door een verscheidenheid aan technieken.

Naast haar werk als docent produceert Calderón Bony haar keramische stukken bij Taller36, opgericht in 2013 in Mexico-Stad. Ze gebruikt daarbij traditionele technieken die ze leerde bij de hogetemperatuurcoöperatie van haar ouders, Ricardo Calderón en Catalina Bony, in Michoacán. Ze maken nog steeds kannen, saladekommen, kopjes en ovenschotels, en nog veel meer.

Technologische innovaties vervangen het aardewerk dat families in deze regio's gebruiken. In het dorp is klei vervangen door aluminium, tin en plastic. Voorheen werden ze gebruikt om de voorwerpen te maken die het hele dorp als voedsel gebruikte, dus hun werk was erg belangrijk.

Op de keramiekscholen in Mexico-Stad leren ze hoe ze aardewerk moeten maken zoals in Japan of Spanje; ze leren ze niet hoe ze hun handen moeten bewegen zoals de pottenbakkers van het land dat doen. In plaats daarvan leer ik mijn leerlingen hoe het in Mexico wordt gemaakt, hoe het in Patamban wordt gemaakt , concludeerde Calderón Bony.

Cristhian A. Espinosa

▲ Toeristen stonden in lange rijen te wachten op informatie over de ongebruikelijke onderbreking van de activiteiten op de locatie. AP Photo

Ap

Krant La Jornada, dinsdag 17 juni 2025, p. 5

Parijs. Het Louvre, 's werelds meest bezochte museum en een wereldwijd symbool van kunst, schoonheid en veerkracht, bleef gisteren gesloten, niet vanwege oorlog of terreur, maar vanwege het uitgeputte personeel, dat beweert dat de instelling van binnenuit afbrokkelt.

Het was een bijna ondenkbaar vooruitzicht: de thuisbasis van werken van Leonardo da Vinci en de grootste schatten van de beschaving, verlamd door juist de mensen die de wereld in zijn galerieën moeten verwelkomen. Toch voelde het moment groter dan een arbeidersprotest. Het Louvre is een graadmeter geworden voor wereldwijd overtoerisme, een verguld paleis dat overweldigd is door zijn populariteit. Terwijl toeristische trekpleisters van Venetië tot de Akropolis zich haasten om de drukte te beperken, staat 's werelds meest iconische museum voor een eigen afrekening.

De spontane staking brak uit tijdens een routinematige interne vergadering, toen galerie-assistenten, kaartverkoopmedewerkers en beveiligingspersoneel weigerden hun post te betreden uit protest tegen de onbeheersbare drukte, het chronische personeelstekort en wat één vakbond onhoudbare werkomstandigheden noemde.

"Het is de Mona Lisa die hier huilt", zei Kevin Ward, 62, uit Milwaukee, een van de duizenden verwarde bezoekers die roerloos in rijen stonden opgesteld onder de glazen piramide van I.M. Pei. Duizenden mensen wachten, geen communicatie, geen uitleg. Ik denk dat zelfs zij een dagje vrij nodig heeft .

Het komt zelden voor dat het Louvre zijn deuren sluit voor het publiek. Dat is wel eens gebeurd tijdens oorlogstijd, tijdens de pandemie en tijdens een korte personeelsstaking in 2019, maar nooit op deze manier: met toeristen in de rij op het plein, kaartjes in de hand, en zonder duidelijke reden waarom 's werelds beroemdste museum simpelweg stil lag.

De verstoring komt maanden nadat president Emmanuel Macron een ambitieus, tien jaar durend plan presenteerde om het Louvre te redden van precies de problemen die nu rijzen: waterlekken, gevaarlijke temperatuurschommelingen, verouderde infrastructuur en een voetverkeer dat de capaciteit van het gebouw ver te boven gaat. Maar voor de medewerkers ter plaatse voelt die beloofde toekomst ver weg.

We kunnen niet zes jaar op hulp wachten , zei Sarah Sefian van vakbond CGT-Cultuur. Onze teams staan ​​nu onder druk. Het gaat niet alleen om de kunst, maar ook om de mensen die die beschermen.

Centraal staat, zoals altijd, de Mona Lisa, een portret uit de 16e eeuw dat het hedendaagse publiek meer trekt als een ontmoeting met een beroemdheid dan als een kunstervaring.

Zo'n 20.000 bezoekers per dag verdringen zich in de Salle des États, de grootste zaal van het museum, om een ​​selfie te maken met Leonardo da Vinci's raadselachtige vrouw achter beschermend glas. Het is er vaak rumoerig, hectisch en zo druk dat velen nauwelijks een blik werpen op de omringende meesterwerken, schilderijen van Titiaan en Veronese, die grotendeels onopgemerkt blijven.

"Je ziet geen schilderij ", klaagde Ji-Hyun Park, 28, die van Seoul naar Parijs vloog. "Je ziet telefoons. Je ziet ellebogen. Je voelt hitte. En dan word je eruit geduwd ."

Macrons renovatieplan, de zogenaamde Nieuwe Renaissance van het Louvre , belooft een oplossing. De Mona Lisa krijgt eindelijk een eigen zaal, toegankelijk via een tijdslot. Een nieuwe ingang nabij de Seine is ook gepland voor 2031, om de druk op het overvolle centrum van de piramide te verlichten.

"De omstandigheden voor de tentoonstelling, uitleg en presentatie zullen gelijkwaardig zijn aan wat de Mona Lisa verdient", zei Macron in januari.

Het Louvre verwelkomde vorig jaar 8,7 miljoen bezoekers, meer dan het dubbele van het aantal waarvoor de infrastructuur is ontworpen. Zelfs met een dagelijkse limiet van 30.000 bezoekers, zeggen medewerkers dat de ervaring een dagelijkse test van uithoudingsvermogen is geworden, met zeer weinig rustruimtes, een beperkt aantal toiletten en de zomerhitte die wordt versterkt door het broeikaseffect van de piramide.

In een uitgelekt memo waarschuwde Louvre-president Laurence des Cars dat delen van het gebouw niet langer waterdicht zijn , dat temperatuurschommelingen onbetaalbare kunst in gevaar brengen en dat zelfs de basisbehoeften van bezoekers, zoals eten, toiletten en bewegwijzering, ver onder de internationale normen liggen. Ze beschreef de ervaring simpelweg als een fysieke beproeving .

Het volledige renovatieplan, dat naar verwachting iets meer dan 800 miljoen dollar zal kosten, zal naar verwachting worden gefinancierd met kaartverkoop, particuliere donaties, staatsgelden en licentiekosten van de vestiging van het Louvre in Abu Dhabi. De verwachting is dat de ticketprijzen voor toeristen van buiten de Europese Unie later dit jaar zullen stijgen.

Maar werknemers zeggen dat hun behoeften dringender zijn dan welk tienjarenplan dan ook.

In tegenstelling tot andere belangrijke Parijse bezienswaardigheden, zoals de Notre Dame en het Centre Pompidou, die beide door de overheid worden gerestaureerd, verkeert het Louvre nog steeds in een impasse. Het is noch volledig gefinancierd, noch volledig operationeel.

President Macron, die in 2017 zijn overwinningstoespraak bij de verkiezingen in het Louvre hield en zijn werk tentoonstelde tijdens de Olympische Spelen van 2024 in Parijs, beloofde tegen het einde van het decennium een ​​veiliger en moderner museum.

Tot die tijd blijven Frankrijks grootste culturele schat en de vele mensen die haar bezoeken, gevangen tussen wal en schip.

▲ De stoel is bedekt met Swarovski-kristallen en is een werk van Nicola Bolla. Foto afkomstig van de sociale media van Palazzo Maffei.

AFP

Krant La Jornada, dinsdag 17 juni 2025, p. 5

Rome. Het Palazzo Maffei museum in Verona, Italië, maakte gisteren bekend dat het een klacht heeft ingediend tegen een toerist die op een stoel van Swarovski-kristallen zat en deze kapotmaakte.

Donderdag publiceerde het museum een ​​video van de bewakingscamera's waarop te zien is hoe een toerist op dit kunstwerk zit terwijl een vrouw foto's maakt. Zodra hij gaat zitten, stort de stoel in. "Een museumnachtmerrie ", schreef het museum op Instagram.

Dit is een werk van Nicola Bolla, dat in 2022 door de locatie werd aangekocht. Het is geïnspireerd op de strooien stoel in een van de schilderijen van Vincent van Gogh.

De bezoekers vluchtten voordat het museumpersoneel hen kon tegenhouden en konden niet worden geïdentificeerd.

Het Palazzo Maffei, dat geen prijsopgave voor het kunstwerk wilde doen, diende een klacht in. Daarin stelde het dat het incident minder dan vier weken geleden plaatsvond en dat de stoel inmiddels is gerestaureerd en weer te zien is.

Het is een dom gebaar (...), maar ik zie er ook een positieve en artistieke kant aan , zo verklaarde de auteur van het werk op de Italiaanse mediapagina Fanpage.

In het museum Palazzo Maffei in Verona worden zowel oude als hedendaagse werken tentoongesteld.